Przepisy, przepisy…
Czy wiedzieliście, że zbieranie grzybów w Toskanii regulowane jest odpowiednimi przepisami? Nie można ot tak sobie pójść do lasu i nazbierać prawdziwków.
Grzyby, a zwłaszcza borowiki („porcini”), są we Włoszech niezwykle cenione. Jesienią można je kupić na lokalnych targach, a w restauracjach królują dania z grzybów. Czasem te grzyby wystawione są koszach na widok gości – jeśli chcecie je jeść, to lepiej się nie przyglądajcie, bo mogą być pełne robaków. Toskańczycy je jedzą, ja unikam 🙂
Ale wróćmy do grzybobrania. Jego zasady reguluje prawo regionalne. Generalnie wymagane jest zezwolenie wydane przez region Toskanii.
Zezwolenie jest ważne w całym regionie, ale na terenie parków narodowych lub regionalnych mogą obowiązywać inne przepisy. Niektóre gminy wprowadziły ograniczenia zbiórki od 30 czerwca do 31 października.
Toskańczycy, którzy chcą zbierać grzyby na terenie gminy zamieszkania, nie są zobowiązani do uzyskania zezwolenia, ale już poza gminą zamieszkania muszą zapłacić za pozwolenie (25 euro/rok lub 13 euro/pół roku). Dokument uprawniający do grzybobrania musi zawierać dane osoby oraz wyjaśnienie, dlaczego zbiera grzyby i trzeba go mieć przy sobie.
Nierezydenci muszą nabyć zezwolenie turystyczne. I tu sumy są dużo wyższe: 15 euro/dzień, 40 euro/7 dni, 100 euro/rok.
3 kg grzybów na głowę
To jeszcze nie wszystkie wymagania i ograniczenia. Trzeba pamiętać, że dzienny limit zbioru na osobę wynosi trzy kilogramy. Zabrania się zbierania okazów następujących gatunków w przypadku, gdy rozmiar czapki jest mniejszy niż: cztery centymetry w przypadku rodzaju Boletus Edules (borowiki); dwa centymetry dla Hygrophorus marzuolus (wodnicha marcowa) i dla Lyophyllum gambosum (gęśnica wiosenna). Poprawcie mnie, jeśli tłumaczenia nazw grzybów są niepoprawne, skorzystałam z Wikipedii, a wiadomo, że niekiedy nie można wierzyć jej hasłom.
Przed wschodem słońca
Zbierać grzyby można od godziny przed wschodem słońca do godziny po zachodzie słońca. Nie wolno używać narzędzi, które uszkadzają grzybnię i niszczą powierzchniową warstwę gleby.
Grzyby należy przechowywać w sztywnych i przewiewnych pojemnikach, zakazane jest używanie plastikowych toreb.
Jak widzicie, włoskie przepisy są szczegółowe i nas, Polaków, mogą nieźle zdziwić. Ale co tam borowiki, kiedy w Toskanii możecie wybrać się na trufle z Polakiem! Zapraszam 🙂
